Aby wskazać początki kształtowania się kultu Matki Bożej Licheńskiej, należy cofnąć się do roku 1813, kiedy to Tomasz Kłossowski, zasłużony w walce o wolność Polski, odniósł ciężkie rany w bitwie pod Lipskiem. Bliski śmierci zwrócił się z modlitwą do Matki Bożej, by uchroniła go przed śmiercią na obcej ziemi.
Maryja ukazała mu się na tle zachodzącego słońca w koronie na głowie i z godłem narodowym – orłem na swej piersi i emblematami Męki Pańskiej na płaszczu, zapewniając żołnierza o jego wyzdrowieniu. Poprosiła, aby w swoich rodzinnych stronach, w widocznym dla wszystkich miejscu zawiesił Jej wizerunek, tak aby służył pokrzepieniu serc nękanym niewolą Polakom. Po latach żołnierz znalazł właściwy obraz, taki jaki ujrzał w objawieniu i umieścił go na sośnie w Lesie Grąblińskim pod Licheniem.
W tym miejscu, w 1850 roku Matka Boża objawiła się ponownie, w tej samej postaci, tym razem pasterzowi, Mikołajowi Sikatce. Zwróciła się do niego z orędziem wzywającym do nawrócenia gdyż na ludzi miała przyjść zaraźliwa choroba jako kara Boża za ich grzechy.
W objawieniu tym przepowiada również powstanie wspaniałego kościoła w Licheniu. Kiedy pasterz głosił orędzie Matki Bożej, nie wierzono mu. Jednak dwa lata później, gdy przepowiednia spełniła się w postaci epidemii cholery, przypomniano sobie ostrzeżenia Matki Bożej i ludzie zaczęli tłumnie przybywać do Niej z modlitwą. W ten sposób zapoczątkowali kult Matki Bożej Licheńskiej Bolesnej Królowej Polski. Powstanie Sanktuarium Licheńskiego datuje się na 1852 rok, kiedy do kościoła parafialnego w Licheniu przeniesiono obraz.
Przeczytaj więcej o historii objawień w Licheniu tutaj.
Bazylika
Największa w Polsce, siódma w Europie, 11 w świecie, 20 metrów krótsza od Bazyliki św. Piotra w Rzymie. Trzy razy wyższa od Katedry Notre Dame w Paryżu. W nawie głównej pomieściłaby piętnastopiętrowy wieżowiec. Ma 7 tysięcy miejsc siedzących i 10 tysięcy miejsc stojących. Bazylika jest wotum Kościoła katolickiego w Polsce na Jubileusz Roku 2000.
Ogrody
Ogrody otaczające Sanktuarium są idealnym miejscem odpoczynku i medytacji – to jakby druga świątynia pod gołym niebem. O każdej porze roku ogrody wyglądają trochę inaczej ze względu na kwitnące tam kwiaty. Jest również wyraźny podział zieleni na terenie Sanktuarium: ogród w jego nowej części zajmuje powierzchnię około 20 ha i nawiązuje do stylu ogrodów francuskich – jest bardzo zadbany i wypielęgnowany, z równo przyciętymi żywopłotami, natomiast ten w starej części liczy około 10 ha i jest bardziej naturalny i swobodny – przypomina ogrody angielskie.
Golgota
W centralnej części Sanktuarium Licheńskiego wznosi się, wysoka na 25 m, kamienna góra. To wybudowane z betonu i kamieni wzniesienie to Golgota, mająca labirynt przejść, grot, kapliczek, figur, płaskorzeźb oraz stacje Drogi Krzyżowej. Nad całością góruje krzyż oraz postacie Matki Bożej i św. Jana.
Góra powstała jako dzieło pokuty i przebłagania. Jest wynagrodzeniem Panu Jezusowi za świętokradztwo dokonane przez Bertę Bauer i za świętokradztwo dokonane polskimi rękoma w czasach, kiedy wyrzucano krzyże ze szkół, urzędów, wojska, a nawet szpitali. Budowa rozpoczęła się w kwietniu 1974 r., trwała około 10 lat.
Kościół św. Doroty
W latach 1858-2006 był to główny kościół Sanktuarium Matki Bożej Licheńskiej, obecnie urząd ten pełni nowa bazylika. Do bazyliki przeniesiono także cudowny obraz Matki Bożej Licheńskiej, ale od konsekracji w 1858 r. obraz był w kościele św. Doroty.
Kaplica Krzyża Świętego
Kaplica Krzyża Świętego znajduje się w dolnej części Kościoła Matki Bożej Częstochowskiej obok Kościoła św. Doroty. W ołtarzu znajduje się krucyfiks, z którego losami związana jest niezwykła historia.
Podczas II wojny światowej, w kościele parafialnym pod wezwaniem św. Doroty, hitlerowcy urządzili szkołę dla chłopców z obozu Hitlerjugend. Młodych Niemców zaprawiano w okrucieństwie. Ci, którzy pamiętają tamte czasy mówią, że szczególnie wyróżniała się w tym Berta Bauer – wychowawczyni chłopców. Któregoś dnia, w lipcu 1944 roku, chcąc pokazać swoim wychowankom, że nie ma Boga, zgromadziła ich wszystkich przed kaplicą cmentarną. Następnie wymierzyła z pistoletu i strzeliła do krucyfiksu, który znajdował się nad wejściem do kaplicy. Powiedziała: „Gdyby Bóg istniał, powinien natychmiast mnie ukarać”. Kilka godzin później, kiedy jechała na stację kolejową do Konina, przelatujący samolot ostrzelał jej wóz. Zginęła na miejscu.
Wiele lat po wojnie znieważony krzyż, z wyraźnymi śladami po kulach, zawisł w ołtarzu Kaplicy Świętego Krzyża. Nie sposób wyjechać z Lichenia, nie uklęknąwszy przed nim.
Widok z wieży Sanktuarium
W wieży znajdują się dwa zamknięte tarasy widokowe. Pierwszy na wysokości 98 m (27 piętro), drugi na wysokości 114 m (31 piętro). Na punkt widokowy można się dostać na dwa sposoby. Prosty i szybki to możliwość wjazdu windą na pierwszy taras (w obie strony trwa to ponad minutę), dalej już tylko schodami. Można także wejść schodami, choć trzeba uczynić wysiłek, ponieważ na górę prowadzą 762 stopnie schodów (w obie strony pół godziny).
Las Grąbliński
Las Grąbliński oddalony jest o 2 km od Sanktuarium. To obowiązkowy przystanek każdego pielgrzyma przybywającego do Lichenia. Na kilku hektarach dawnej puszczy sosnowej znajdują się, otoczone szczególną czcią, miejsca objawień Matki Bożej oraz połączone alejkami stacje Drogi Krzyżowej oraz dróżki różańcowe. W tym lesie żołnierz napoleoński, Tomasz Kłossowski, zawiesił w 1844 r. wizerunek Najświętszej Maryi Panny z białym orłem na piersi. Sześć lat później doszło tu do pamiętnych objawień. Matka Boża ukazała się tu pasterzowi Mikołajowi Sikatce.
Fot. VICONA
